Kim jest Damian dla naszego środowiska nie muszę pisać - po prostu Mistrz. Damian też jest pisarzem i ci co byli na zawodach w styczniu w Jaworznie dostali autorskie książki "snajperki" do przeczytania. Tak jak Damian nam mówił w czasie wręczania nagród jest to przekazywanie wiedzy strzeleckiej okraszonej niezłą fabułą. W każdym razie przeczytałem i oto me spostrzeżenia:


Słów kilka o książce „Snajperka” Damiana Cala

Co mogę na pierwszy rzut oka napisać o tej książce to to, że jest gruba ale ma duże literki. Czyta się łatwo czy to w podróży czy siedząc w ulubionym fotelu. Jak łatwo się czyta ? Ano zależy od czytelnika czego oczekuje po tej książce. Jeżeli czyta to adept strzelectwa lub przyszły adept tej sztuki to ma niesamowitą frajdę odkrywania na kartach „Snajperki” nie tylko podstaw strzelectwa ale także najgłębszych tajników strzelania na dalekie odległości.
Z drugiej strony to chyba książka skierowana do młodzieży szukającej przygód z serii „płaszcza i szpady” tu w tym przypadku „karabinu i noża”.
Niestety młodzieżą nie jestem od dawna a książkami Karola Maya czy Aleksandra Dumas przestałem się już fascynować w 8 klasie szkoły podstawowej. Dlatego dość krytycznie odbieram tę powieść w jej warstwie fabularnej.
W sumie dla mnie „Snajperka” składa się z trzech części. Z dwóch formalnych, takich jakie zastosował Autor i trzeciej, o której napiszę na końcu mych wypocin.

Pierwsza Część strasznie nie równa, akcja się rwie, mało co jest wyjaśnione, brak ciągu przyczynowo skutkowego a przecież powieść jest napisana w stylu linearnym i do tego praktycznie jednowątkowo.
Gdyby nie wstawki z nauki strzelania, nota bene świetnie podane przez Autora to po stronie ok. 150 rzuciłbym tą książką w kąt. Nie róbcie tego ! Część II wam to zrekompensuje.

Część I rozgrywa się gdzieś na wschodnich kresach II Rzeczypospolitej, gdzie do Lwowa jedzie się pociągiem kilka godzin. Akcja jest kiepsko osadzona historycznie. Mamy schyłek lat 1930 – tych, na Kresach bieda aż piszczy analfabetyzm sięga ponad 60% populacji ale nie w Grabowie. Sołtys ma radio z głośnikiem na baterie sic! No pełne science fiction, radio lampowe na baterie ?
Ale muszę uspokoić Autora jak i czytelników, były radia na wsiach nawet „zabitych dechami” i nie wymagały żadnego zasilania, żadnych baterii. Tak, działały na dziwnej zasadzie dla nas ludzi XXI wieku a były zasilane anteną odbiorczą. To odbiornik detektorowy „Detefon” kosztował raptem 33 zł w komplecie z anteną a wyprodukowano ich przed wojną pół miliona.
Tu dotykamy kolejnej sprawy, której wg mnie Autor zaniedbał i nie dokonał stosownej kwerendy źródeł historycznych ano cen.
Wróćmy do samego początku powieści i postaci Telesfora. Telesfor walczy nader skutecznie z Bolszewikami w 1920 r. i dostaje awans na majora i Krzyż Walecznych. Ile zarabiał major Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej ? Ano 426 zł miesięcznie. Ile mógł zarabiać na rencie (Telesfor w 1939 r. miał 52 lata) wraz z dodatkiem za KW ? No tak minimum 60% uposażenia zasadniczego. A teraz dla kontrastu ile zarabiał robotnik rolny dniówkowy – 1,2 do 1,6 zł na dzień czyli maksymalnie ok. 30 zł na miesiąc a pomoc domowa „u państwa” na wsi – jak dobrze poszło to może 10 zł/m-c bo w Warszawie już 25 zł na miesiąc.
Telesfor w swojej wsi był krezusem i zapewne wszyscy mu czapkowali nie tylko jako majorowi ale i lokalnemu bogaczowi. Dlaczego osiadł w Grabowie to już licentia poetica Autora bo hobby (budowa mostów), bo się zakochał w miejscowej piękności.
No i te niedopowiedzenia co do wykształcenia głównej bohaterki. Nic nie wynika z powieści. Można się jedynie domyślać, że skończyła obowiązek szkolny w wieku 14 lat (zgodnie z przepisami o edukacji) a potem była chyba indywidualnie dokształcana przez ojca lub guwernantki. Szkoda, że to Autor pominął.

Przebrnąłem do końca Części I i na samym początku Części II zgrzyt niesamowity. Oto główna bohaterka zaciąga się bez oporu do Armii Czerwonej mimo doznanych krzywd osobistych. Treści nie zdradzę co i jak trzeba samemu przeczytać.

Część II to już jazda bez trzymanki istny roller coaster. Autor wreszcie pokazuje na co go stać. Wreszcie pióro ma lekkie, myśl jasną i spoistą a akcja rwie jak szalony koń w cwale. Na to czekałem. No i te wspomnienia o nauce Telesfora jak wizje Rycerzy Jedi. Taki strzelec jak ja czerpie z tych nauk garściami to jest to czego w Polsce w literaturze popularnej o strzelectwie brakuje.
Jeżeli się trochę męczyłem w pierwszej części ledwie ją kończąc w ponad 2 godziny a czytam naprawdę bardzo szybko, to drugą pochłonąłem w dwie nawet nie wiedząc kiedy.
Szkoda, że wstawki strzeleckie zanikały w czasie rozwoju fabuły ale chyba nie można było inaczej.

Niestety i tu Autor chyba przez nagromadzenie zdarzeń i przygód pojechał „Czterema Pancernymi”. Nie ustrzegł się pokazywania Niemców jako tchórzliwych, skretyniałych wojaków i to dosłownie. Postać kretyna Frank'a Buli – zresztą nazwisko to dosłowny wręcz cytat ze znanego filmu o Śląsku Kazimierza Kutza „Grzeszny żywot Franciszka Buły” - kretyn wyciągający „artefakty” z nosa ale doskonały intuicyjny strzelec – po co to było ?
Albo „Dwie kompanie piechoty leżały sparaliżowane przez dwa dni. …. Wrócili w osranych mundurach na granicy śmierci z odwodnienia.” Lekceważenie jakiegokolwiek przeciwnika jest początkiem klęski.

Akcja rwała do przodu przez ponad 200 stron tak, że nim się zorientowałem już byłem na końcu książki i tu kolejny babol który mi zepsuł finał.
Ano imię Dariusz, które sam noszę. Zatem mamy na ostatnich dwóch kartach młodzieńca o tym imieniu na zabitej dechami wsi w Puszczy Kampinoskiej gdzie diabeł mówi dobranoc a UB i milicja ludowa boi się wjechać. Jest rok 1946 no może 1947 ów młodzieniec mający może 20 może 22 lata a może i mniej urodził się zatem pod koniec lat 20 tych i konia z rzędem temu, który mi wskaże księdza z tego okresu co na najgłębszej prowincji nadawał chłopskim dzieciom pogańskie imiona czyli inne niż z katalogu świętych katolickich. To nie lata 50-te i czasy stalinizmu.

Część III
Jak to zapytacie się jest część trzecia, przecież książka kończy się na stronie 480 i żadnej dalej nie ma ?
Dla mnie jest. Wracam teraz po raz trzeci do tej książki i będę z niej wyciągał te rodzynki, wstawki o nauce strzelania, może je sobie nawet zeskanuję i zrobię suplement do „Snajperki” bo do tej Części III będę wracał wielokrotnie bo są tam sprawy opisane, które trzeba przećwiczyć na strzelnicy. To nie tylko fascynująca magią strzelectwa ale przede wszystkim nauka podstaw bo jak mawiał Telesfor (czyli ten, który dąży do doskonałości) „najważniejsza cecha strzelca to … cierpliwość”.

Kończąc tą przydługawą recenzję proszę zwróćcie drodzy Czytelnicy jak mnie zafascynowała część II i III. Mam nadzieję, że też się będziecie tak ekscytować tą powieścią.

Czy polecam „Snajperkę” jak najbardziej!
Nie tylko dla młodzieży ale przede wszystkim strzelcom tak aktualnym jak i przyszłym.

Kilka lat temu, będąc na odpoczynku wakacyjnym .. na straganach ze starociami w Kołobrzegu zakupiłem... 6 kapiszonowycych luf .... ścisłej znalazłem coś co jest wytworem XX w. Dodam, że osobista małżonka kupiła kolejny pierścionek z burszt⁷ynem. Czyli finansowo ... rodzina .... nie straciła.  Komplet (mój)  to 3 szt  skrzyżowanych miniaturek 2 karabinów / muszkietów.  Fajne, jest to,że rozwarcie "luf" jest regulowane i tak to dobre,  jako stojaki dla prezentacji np bagnetu. Mam problem z załącznika  zdjęć ale poproszę.... I zobaczcie.

Attached Files

Thumbnail(s)
               

Testy. Rewolwer Pietta .44 lufa 5,5
Średnica komór bębna .447 orginał.
Średnica komór bębna .449  
Czy wpłynęło znacznie to na celność rewolweru?

W moim przypadku kominki które miałem wcześniej w rozmiarze 0.45 mm i pasowały do kapiszonów RWS
Nie pozwalały robić bardzo dobrego skupienia. Na oryginalnych kominkach pietty skupienie na tarczy jest dużo lepsze, choć występuje mała niedogodność kapiszony RWS wchodzą zbyt luźno na kominki.

Attached Files

Thumbnail(s)
               

Pierwsze zawody czarnoprochowe w tym roku już za nami. Frekwencja dopisała chociaż mogłoby nas być więcej za to niektórzy strzelali do upadłego.
Dopisali też sponsorzy i nagród w tym roku posypało się co nie miara. Zaskoczył nas wszystkich Damian swoja książką "Snajperka" i szczodrą ręką rozdający autorskie egzemplarze z dedykacją

Jak wyglądają wyniki w formacie MLAIC możecie zobaczyć pod tym linkiem https://drive.google.com/file/d/1aM7R8T4...sp=sharing

Wkrótce relacje zdjęciowe z zawodów i mam nadzieję, że zawodnicy też napiszą czy im się podobało ?

Firma Pedersoli często sprzedaje takie dziwne kokile, zwłaszcza typu minie z wkładką która trzeba ręcznie operować. Przykładem będzie kokila 318-400, która występuj  w handlu w dwóch wersjach do odlewania typowych pocisków typu conical i taką dysponuję oraz do odlewania pocisków typu minie. Różnią się te dwie kokile tylko kształtem wkładki - pierwsza jest prosta a druga stożkowa. W każdym razie jak ktoś chce mieć pociski i pełne i typu minie to musi wedle Pedersoli kupić dwie kokile.
By nie być gołosłownym zobaczcie jak to wygląda w pierwszym przypadku.

          

Mając jednak dostęp do kokil oryginalnych dzięki Rusznikowi i posiadając kokile z Czech od Alojza oraz od Łukasza z których czerpałem inspiracje zwłaszcza z rozwiązań Łukasza stosowanych w jego kokilach przystąpiłem do modyfikacji tej kokili Pedersolego zwłaszcza, że chciałem mieć również do eksperymentów pocisk minie. 
Długo się do tego zabierałem ale jak odlałem pierwsze 200 pocisków z tą wkładką Pedersolego to szybko się wziąłem do roboty.
Mała modyfikacja oryginalnej kokili polegała tylko na nagwintowaniu M5 w otworach z góry (czyli tam gdzie nie ma oryginalnego gwintu) i to wszystko. Potem wykonałem zestaw modyfikujący i voila oto efekt.

          

Teraz wystarczyło powykręcać zbędne śrubki i zamontować mój zestaw modyfikujący

                 

Druga wkładka typu mnie (ze stożkiem) i z jednej kokili mam dwie 

     

Na koniec powiem tyle co i tak wszyscy wiedzą, odlewanie z kokili systemowej jest trzy razy szybsze niż z tą nieszczęsną wkładką od Pedersolego 

Zaczynamy sezon 2024 r. prestiżowymi zawodami o Puchar Śląsku. Zawodami organizowanymi pamięci i czci Powstańców Styczniowych.
Aura będzie już lżejsza niż dzisiejsze - 9 st. C i będziemy konkurować tak w broni krótkiej i długiej zgodnie z Regulaminem zawodów, który możecie przeczytać tutaj : Regulamin

Mamy jeszcze do zamknięcia nagrodami Puchar Śląska za 2023 r. co też się odbędzie na zakończenie zawodów jak i podsumowanie Ligii 100 i wręczenie sygnetów za zeszły rok.

Zapraszam do zapisywania się tutaj albo na mail cpzawody@gmail.com

Panie i Panowie czas znowu stanąć w szranki i konkurować jak zwykle ze samym sobą bo Zielone Chwosty czekają na Ostrych Strzelców 

   

Ostry Strzelec to w nazewnictwie XIX wiecznym strzelec wyborowy czyli taki, który się wyraźnie wyróżniał swoimi umiejętnościami strzeleckimi wśród braci strzeleckiej. Takim strzelcem w czasie Powstania Styczniowego był Aleksander Krukowiecki na cześć którego organizujemy trudną konkurencję strzelania z karabinu na 100 m w pozycji stojąc.
Czas by przywrócić pamięć Ostrym Strzelcom i chociaż częściowo im dorównać strzelając z naszych karabinów czarno prochowych.
Co wyróżniało w epoce w różnych wojskach strzelców wyborowych ano zielone sznury zawieszane im na mundurach na znak, że są wybitnymi strzelcami.
My tez chcemy tak wyróżnić współczesnych ostrych strzelców a, że nie mamy mundurów to będziemy wieszać na broni najlepszych co spełnią wymagania Zielone Chwosty.
Jak taki chwost wygląda to zobaczcie na zdjęciach poniżej:
          
Tak będzie się prezentował na karabinie jeżeli strzelec z tego karabinu spełni następujące wymogi czyli Regulamin przyznawania Zielonych Chwostów.

1. Zielony Chwost może być przyznany tylko za zdobycie odpowiedniego wyniku w wyznaczonych konkurencjach na zawodach zgłoszonych w kalendarzu celpal.org
2. Zielony Chwost za darmo otrzymuje strzelec po przesłaniu prośby na forum celpal.org
3. Zielony Chwost przysługuje tylko i wyłącznie parze strzelec - karabin w następujących konkurencjach:
a/ Lamarmora - za zdobycie minimum 95 pkt,
b/ Minie - za zdobycie minimum 90 pkt,
c/ Krukowiecki - za zdobycie minimum 80 pkt.
4. Zielone Chwost przyznaje się od sezonu strzeleckiego 2024 r.
5. Fundatorem Zielonych Chwostów jest Derek.

Witam forumowiczów ostatnio dokończyłem renowacje lub bardziej odświeżenie oryginalnej epokowej dubeltówki , jest to ekskluzywna produkcja KRÓLEWSKIEGO rusznikarza z Brukseli [Belgia] , kaliber na dziś raczej nietypowy bo wagomiar 14 czyli coś koło 17,4 mm , drewno kolby to  pasiasty orzech włoski...dubeltówka raczej w angielskim stylu , bardzo składna i  zgrabna. Stan techniczny/strzelecki więcej niż bardzo dobry , zero luzów na baskili czy innych łączeniach podzespołów broni do tego lufy wewnątrz prawie jak nowe czyli lustrzany błysk na całej długości przewodu lufy.

       

Myślę że jak się z takiej ekskluzywnej dubeltówki strzeli na polowaniu to kaczki już same uwędzone spadają 

                                        

Taki tam ogólny widoczek na dubeltówke...  


                                    

            Prochownice angielskie zyskały odpowiednią ''koleżankę''  do kompletu...

Za jakiś czas coś więcej napisze i pokaże oraz zamierzam nieco postrzelać , może zrobimy z Darkiem jakiś filmik w tym temacie...

W środę, 27 grudnia zmarł  Gaston Glock, twórca popularnego pistoletu GLOCK 17  i innych. Dożył ładnego wieku  94 lat. Prawie jak 9 x10 na tarczy i jeszcze ..... Spokuj jego duszy.

Wesołych Świat Bożego Narodzenia...nimom choinki aly mom taki cóśś    


          


myślym se że może byyć , prowda że tysz pikne