Quote:Dziś dopiszę moją konkluzję  po 2ch strzelaniach z pocisków-replik Maynarda z kokili Accurasy USA , tak na moje poczucie najlepszym prochem dla mojego użytku okazał sie proch szwajcarski CH4 = 1-1/2F gdyż daje najlepsze [jak dotąd] skupienia przestrzelin oraz jest że tak to ujmnę najbardziej ogólnoużytkowym prochem lecz co najważniejsze daje najmniej nagaru nawet po ponad 10ciu strzałów oraz co najistotniejsze nagar ten jest miękki i  co za tym idzie łatwo usuwalny z lufy po jednym przetarciu wilgotną szmatka.

Wielu kolegów na pewno się dziwi czemu ten ''wredny'' Wojciech z Cieszyna używa tak grubego prochu około 1F [No 4 czy 5] do zasadniczo małego kalibru lufy jakim jest Maynard kal.35'' czyli około 9mm ...Ja zdaje sobie z tego sprawę  że wielu ludków jest ogłupionych bredniami  ''fachowców'' pokroju autora ''księgi oczadzonych'' albo dymu...sam już nie wiem  
lub też istnieje spora grupka kolegów którzy są zatwardziałymi dyletantami w pokroju amerykańskich ''redneków'' którzy uważają że im wystarczy jeden typ-granulacja prochu do wszystkiego czyli  rewolwery i karabiny sypiemy radośnie FFFg i robimy buuumm za stodołą -  jeśli coś jest do wszystkiego to jest DO NICZEGO  

Ostatnio przeszukałem troszku fachowej literatury w temacie prochu i amunicji ''dawniej i dziś'' i nigdzie nie znalazłem EPOKOWEJ instrukcji czy też zalecenia aby długą broń=karabiny itp.  strzelającą wydłużonym pociskiem ładować drobniejszy proch niż ogólnie ujmując  proch  FFg.

Poniżej namiastka literatury tematu : 

         

W wszystkich instrukcjach i EPOKOWYCH opisach jak i czym ładować Maynardy piszą o prochach granulacji Fg oraz FFg , fotki poniżej :

                                              

Mało tego w innych księgach rodem z XIX wieku też nie znalazłem porady aby do karabinów gwintowanych pod pocisk sypać drobniutki proszek FFFG , no kurcze wszędzie  tylko ten grubaśny proch granulacji  1F lub opcjonalnie 2F i tu warto WYJAŚNOĆ że Amerykanie w epoce tak WYMIAROWALI ziarna prochowe :

1F to granulat przedziału wielkości około - 1,75mm do 1,30mm [czyli na dziś to proch ZS/CH No 5]
2F to granulat wielkości - 1,30 do 0,90mm  [na dziś to proch ZS/CH No 4 !!!] 

Amerykanie stosowali do produkcji najczęściej węgiel drzewny z klonu , ogólnie przyjmuje się że taki proch był słabszy od angielskiego C&H czy dzisiejszego ''szwajcara'' około 10%.

Poniżej fotki z fachowej literatury :

                                   

Warto tu też poruszyć często wspominanego w 19wiecznej literaturze angielskiego prochu Curtis & Harvey zwanym też ''Diamont Grain'' lub o oznaczeniu No 6...co to za czort ten proch ?1 ano był to proch wytwarzany w Szkocji i powyższy typ był produkowany na bazie węgla drzewnego z Kruszyny co zatem idzie był to bardzo energetyczny proch , tak 10-20% silniejszy od innych prochów z standardowego węgla drzewnego np. wierzby czy olchy...

                 

Już to widzę jak większość forumowiczów wytrzeszcza swe ślipia na angielską numeracje ziaren prochowych , tłumaczę zawczasu zamim rowewrą swe dyletanckie paszczęki  

Ja to policzyć : więc numeracja angielska to nic innego jak wymiary oczek sita do przesiewania czyli ile oczek sita jast na 1 cal kwadratowy czyli proch C&H No6 to 14 oczek czyli cal ma 25,4mm dzielimy przez 14 i mamy wymiar 1,80mm wielkość największych ziaren w tym typie prochu gdyż tak w rzeczywistości wymiarówka granulacji była w przedziale 14 do 20 oczek sita czyli od max. 1,8mm do min. 1,2mm co daje nam współcześnie proch 1Fg lub No 5 ZS/CH....

Wiem , wiem fachowa literatura ''to ciężka rzecz'' więc mogę polecić link do zapoznania sie z tematem epokowych prochów   https://firearmshistory.blogspot.com/201...der-i.html     po lewej stronie strony jest  ''dział'' - Blog Archive -  tam są wszystkie strony tematu.